Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ταμασού κ. Ησαΐα
ΦΙΛΕ καπετάνιο,
Φίλε μου, μας άφησες νωρίς για την Ιθάκη σου.
Δεν υποφέρεται ο γυρισμός χωρίς εσένα.
Δεν αντέχεται το αύριο χωρίς να ξέρουμε ότι υπάρχεις εσύ.
Το πλήρωμα του πλοίου Ορφανό μπροστα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ψάχνει το φίλο καπετάνιο του.
Αλοίμονο, ποιος θα σιγήσει τις Σειρήνες με το βλέμμα που τσακίζει Λαιστρηγόνες;
Σκουπίζω τα δάκρυα και δίνω θάρρος στους ναύτες γύρω μου.
Μα η καρδιά μου σπαράζει απ΄ την οδύνη της πρόωρης φυγής σου, καπετάνιο.
Φίλε, σε πίστεψα με όλη τη δύναμη του είναι μου.
Είχα ελπίδα ότι δεν χάθηκαν όλα μες την νυκτία της κατάρας της φυλής μας.
Άντεχα γιατί σκεφτόμουν ότι ο Θεός εσένα τον Άξιο είχε διαλέξει να μάχεσαι το δικό μου τον πόλεμο.
Χαιρόμουν γιατί τ´ αξίωμα του καπετάνιου μαζί σου αποκτούσε ξανά τη χαμένη ουσία του
“Ουχ ο τόπος τον άνδρα αλλ’ ο ανήρ αυτόν έντιμον ποιεί”.
Με την αλήθεια σου μου έδωσες ξανά το δικαίωμα να ονειρεύομαι.
Μια Αλήθεια που τους τίμιους ενίσχυε “ως δρόσος Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη Σιών” και τους ατίμους απειλούσε “ως πυρ καιόμενον” και Ερινύα ανυπόφορος.
Φίλε καπετάνιο, καρτερούσα τη μέρα να σε έβλεπα ναύαρχο, μαζί να καταλάβουμε ξανά τα στενά του Βοσπόρου.
Ελλάδα και αρετή τα όπλα σου, φίλε μου, έμειναν χάμω στις Θερμοπύλες να περιμένουν τον επόμενο βασιλιά που αξίζει να τα βαστάξει στα τίμια χέρια του.
Δεν άντεξες το ψέμα μας, δεν υπέφερες την υποκρισία των καιρών, γ’ αυτό δραπέτευσες από την αγάπη των πολλών και χαρίστηκες στην αθανασία των λίγων και εκλεκτών.
Όσο κι αν πάλεψε η προσευχή μας, δεν σε κράτησε κοντά μας και νοιώθω ένοχος γι’ αυτό.
Μόνη μου παρηγοριά τα λόγια του Προφήτη: “ου γαρ εισίν αι βουλαί μου ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδέποτε ώσπερ αι οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει Κύριος.
Αλλά ως απέχει ο ουρανός από της γης, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου”. (Ησαΐας 55, 8 – 9)
Φίλε μου Τασο, αναπαύσου εν ειρήνη.
“Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθεις, τον δρόμον τετέλεκες, την πίστιν τετήρηκες ·λοιπόν απόκειταί σοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει σοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εις σε, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού»
source:romfea.gr